Skraj lasu

Jason wszedł na skraj lasu za dziewczynami. Stanął przy pomniku dziewczyny.
- Jak to się stało? - szepnął, wpatrując się w płytę nagrobną. Co prawda nie znał tej dziewczyny, ale i tak był rozgoryczony jej śmiercią. Jak to się mogło stać?

Gość

- Ja nie wiem nawet gdzie jest moja kuzynka Caroline. Ona wczoraj wyszła ze Skrzydła ale dziś jak wchodziłam na błonia zobaczyłam jej rzeczy ale jej tam nie było. Znam ją na tyle że ona nigdy w życiu nie zostawia swoich rzeczy samych. - powiedziała płacząc.

- Caroline od dłuższego czasu bardzo źle się czuła. Aż dziw, że pani Pomfrey zgodziła się ją wypuścić ze szpitala. Może nadal tam jest?

Gość

- Może.. Sama nie wiem. Bardzo się o nią boję. Boże a jeżeli stało jej się to samo co Sarah? - padła na kolana i zaczęła płakać. Nie wiedziała co ma zrobić.

Jason spojrzał zmartwiony na dziewczynę. Uklęknął przy niej i objął ją delikatnie. Czuł się trochę niezręcznie; kiedy obejmował Natalie robił to sobodnie, prawie wcale o ty nie myśląc. Stwierdził jednak, że tk trzeba.
- Skoro tak martwisz się o Caroline, to może sprawdzisz, czy jest w szpitalu? - zaproponował.

Gość

- Właśnie..- Powiedziała po czym pobiegła jak najszybciej mogła do Skrzydła. Cały czas płakała i co jakiś czas się potykała.

Jason przez długi czas patrzył jeszcze za biegnącą Jen. Westchnął głęboko. Oj, źle się tu dzieje ostatnio, oj źle...

(Niestety, muszę lecieć. Ale jakby co, to pewnie będę wieczorem.)

Gość

(Pa pa)

Natalie odprowadziła wzrokiem Jennifer i spojrzała smutno na Jasona.

Jason spojrzał na Natalie.
- Jak... no wiesz... to wszystko... się stało? - zapytał, podchodząc do niej. - Możesz nie odpowiadać. Wiem, co teraz czujesz.
Przypomiał sobie, kiedy jego najlepszy przyjaciel, mugol, zginął tragicznie w wypadku samochodowym. Zupełnie nie wiedział wtedy, co ze sobą zrobić. Dlatego wolał dać się wypłakać Natalie w milczeniu, niż zadręczać ją pytaniami, na które nie ma ochoty.

Gość

Jen weszła na Skraj Lasu płacząc.
- Wiem wszystko co się stało i co jest z Caroline. - powiedziała padając na kolana.

Gość

Po chwili:
Bardzo zdenerwowana Jen pobiegła na błonia płacząc.