Wieża widokowa

Gość

- To ja może też pójdę...Chy..chyba tak... - powiedział i wyszedł z wieży.

Gość

* Zaczęła wchodzić po schodkach. * 1... * Liczyła. * 38... * Wchodziła mrucząc liczby pod nosem, aż dotarła na górę. Stanęła przy oknie opierając łokcie o parapet i oglądając z zachwytem widok na jezioro, którego fale powoli dopływały do brzegu. *

Maddie powoli weszła na wieżę. Przemęczona "wspinaczką" po schodkach zaczęła przechadzać się po wieży. Gdy zobaczyła piękny widok z okna, aż zamarła. Na jej twarzy pojawił się uśmiech, gdy podziwiała ten piękny krajobraz. Góry, jezioro, las, zamek... Wszystko to wprawiało ją w zachwyt.
Cały czas pełna pozytywnego uczucia, zaczęła zbiegać szybciutko z wieży...

Odstęp czasu

Maddie już dobrze znała co ją czeka: sto schodków. Podeszła do tego jednak bardzo ochoczo, bo szybciutko wbiegła na samą górę. Usiadła na chłodnej, kamiennej podłodze i zaczęła czytać wypożyczoną z biblioteki książkę fantastyczną, zatytułowaną "Czarownica, asteroida i jasny grom z nieba".

Po pewnym czasie zeszła z powrotem na dół.

Melinda opuściła gabinet profesora i przywędrowała tutaj jeszcze jej tutaj nie było. Powoli zaczęła się wspinać... W połowie drogi pomyliło jej się liczenie schodków. Dotarła jednak po chwili na sam szczyt:
- Jaki piękny widok - powiedział patrząc na krajobraz.

Z góry widział grupkę jakichs osób. Po chwili patrzenia się na krajobrazy wkół Hogwartu zeszła z Wieży.

emma weszła na wieżę. Stanęła obok barierki i zaczęła patrzeć się na tereny Hogwartu. Po chwili usiadła na ławce i zaczęła bawić się z Mauim.

Maddie powoli weszła na wieżę. Stanęła przy barierce na tarasie i zaczęła oglądać zielone tereny Hogwartu. Cały krajobraz wprawiał ją w zachwyt. Było jeszcze dość wcześnie, więc błonia świeciły pustką. Słychać było z wieży tylko świergot ptaków i drzew. Maddie poczuła przypływ lata i nowych energii.
Cały czas pełna pozytywnych uczuć zbiegła na dół.

Michelle przyszła na wieżę widokową.
Stanęła obserwując błonia miejąc nadzieję, że ktoś przyjdzie z nią pogadać..

/Katrin może ty?/

Katrin pogrążona w myślach zaczęła wspinać się po schodach i jak poprzednio zaczęła liczyć schodki, 25..59..70..90..100.! Zdyszana znalazła się na wieży. Odsapnęła chwilę, a kiedy wyprostowała się zauważyła jakąś dziewczynę zdezorientowana niewiedziała co powiedzieć. Patrzyła się mrużąc oczy.

Zerknęła w bok i zobaczyła jakąś pochmurną Krukonkę.
Podeszła do niej i powiedziała wyciągając rękę:
- Cześć, Michelle Hyde, Gryffindor, a ty? - zapytała

- Jestem Katrin Larissa Rasmussen- powiedziała cicho i chłodno podając mocny uścisk dłoni.

- Miło mi - odparła ściskając jej rękę - Jak tam się miewasz w szkole? - zapytała Katrin