Wieża widokowa

- Mnie też się to znudziło - zaśmiała się.

- No widzisz - zaśmiała się. - Czyli nie jestem jedyna - dodała. - I teraz też mi się nudzi... Gdybym z tobą nie gadała, to by była już zupełna załamka - powiedziała ze śmiechem.

Maddie przyszła na wieżę. Usiadła na posadzce pod balustradą, wyjęła z torby notes i zaczęła pisać jakąś smutną piosenkę. Coś ją tak naszło... Dzisiaj czuła się jak nie ona...

Gość

Car weszła na wieżę. Usiadła na balustradzie i zaczęła podziwiać piękne widoki. Uśmiechnęła się do siebie i wyjęła książkę, którą zaczęła czytać.

Gość

Angelina weszła na wieżę. Usiadła w kącie i zatopiła się w książce, którą miała w torbie.

Jason wszedł na wieżę w nijakim humorze. Po części dlatego, że zmartwił się wyjazdem Michelle i smutkiem Nicole. Ale w taki nastrój wprawiła go chyba akcja Nicole i ogólne jej powiązanie z Natalie.
Potrzebował to wszystko przemyśleć. Nicole poruszyła bardzo ważną kwestię: dawno nie widziano ich razem. Rzeczywiście, ostatnio nie mieli wielu okazji do rozmów, nie spędzali ze sobą tyle czasu, co przedtem.
Stanął przy balustradzie i zapatrzył się w dal. Jason darzył Natalie bardzo mocnym, gorącym uczuciem, którego nie dało się z niczym porównać. Był pewien, że Natalie to odwzajemnia. Chciał w to wierzyć całym swym sercem. Tak bardzo nie chciał jej stracić...

Jason - jak to on - zmarzł już solidnie na szczycie tej wysokiej wieży. W melancholijnym nastroju zszedł na dół z zamiarem przechadzki po błoniach.

Gość

Justin przybiegł na wieżę widokową i ku jego zmartwieniu nie spotkał Nicole.
Oparł się łokciami o balustradę i patrzał na rozlegle szkolne blonia.

Maddie postanowiła na początku przyjść na wieżę, dopiero potem iść do dormitorium. Była zszokowana, gdy zobaczyła Justina. - Justin...? - spytała niepewnie, podchodząc do chłopaka.

Gość

Odwrócił się i usłyszał znajomy głos. Myślał, że to Nicole, lecz zobaczył Maddie:
- Cześć Maddie - powiedział z lekką chrypką, po czym natycmiast dyskretnie odkaszlnął.

- Dawno się nie widzieliśmy... - powiedziała opierając łokcie o balustradę i patrząc na Justina.

Gość

- No cóż...masz rację, lecz tak jakoś wyszło - powiedział obserwując z daleka Bijącą Wierzbę.