Szkolny park

- Aaaaaaa!! - krzyknęła zaśmiana próbując wymachiwać rękami i nogami.

Maddie dla postrachy wyjeła różdżkę. - Bój się potęgi Madeline Fitzpatrick! - zaczęła się śmiać.

Michelle również wyjęła różdżkę i wycelowała nią w Maddie:
- Ja? Ty się bój strasznej magicznej potęgi Michelle Diany Hyde! - powiedziała z ironią

Maddie zaczęła udawać, że ucieka, przy czym głośno się śmiać (xD).

Michelle nie goniła Maddie, lecz celowała nią zabawnie różdżką krzycząc:
- A masz! Drętwota! Avada...!! - mówiła oczywiście bez akcentów, ani formułek, aby nie skrzywdzić Maddie. W końcu zerknęła na zegarek i z przykrością powiedziała:
- Maddie, super się bawiłam, lecz niestety czas się nie zatrzyma na moje życzenie. Muszę lecieć. Pa! - uścisnęła przyjaciółkę i pobiegła szybko do zamku.

- Pa! - krzyknęła za odchodzącą Michy i sama też pobiegła do zamku.

Sapphire z głuchym pacnięciem wylądowała na ziemi w szkolnym parku. Większa część ciężaru jej ciała spadła na prawą nogę, więc teraz ją trochę bolała, ale dało sie przeżyć. Była wolna! Z uśmiechem godnym szaleńca skakała dookoła drzew w parku.
W końcu znudziła jej się ta radosna czynność. Poszła przed siebie.

Michelle weszła do szkolnego parku.
Usiadła na drewnianej ławce pod starą wierzbą, z której powoli spadały liście.
Dziewczyna nie przejmując się tym założyła nogę na nogę. Parę listków spadło jej na głowę, lecz ona natychmiast je strzepała.

Zauważyła po jej lewej stronie w oddali jakąś wysoką postać, jak na ucznia szkoły. Zaciekawiona kto to może być po cichu zaczęła spacerować w odpowiedniej odległości za tajemniczą osobą.

Misteria wbiegła do parku

- Michelle nie widziałaś [prof Avain - krzyczała zdyszana

Po chwili

Misteria nie otrzymawszy odpowiedzi zaczęła biec dalej. Niebo zaczęło sie rozjaśniać

- o nie - krzyknęła - zaraz będzie wchodzić słońce. Muszę ją szybko znaleźć.

Wybiegła z parku

- Ja..nie, ale tam ktoś szedł! - powiedziała zadziwiona pokazując w stronę lewą od niej. Po lewej stronie znajdowała się Bijąca Wierzba!

Michelle szybko pobiegła w tamtą stronę.

Natalie z uśmiechem na twarzy weszła do parku i zaczęła się przechadzać.