Ogród szkolny

- Amell, widziałaś błonia? - spytała Krukonka Krukonki.
-Albo chodź usiąść - powiedziała Andis do Amell. nie czekając na odpowiedź Anastazja usiadła na pobliskiej ławce. Praktycznie to siedzenie długo jej nie zajęło, bo musiała już iść.
-Słuchaj... Muszę już iść.. Może spotkamy się w dormitorium..., ale nie wiem... Pa- pożegnała koleżankę Andis i szybko ruszyła do zamku wychodząc z ogrodu i błoni.

- Potem Ci resztę wytłumaczę... Pa... - powiedziała i pobiegła do zamku cały czas zasmucona. Łzy ciekły po jej policzkach.

Gość

Caroline pozbierała rzeczy i poszła do zamku.

Gość

Tomoya wszedł powoli do ogrodu. Tutaj spełniło się jego marzenie...usiadł smutny na ławce, i znowu patrzył ciągle w jeden punkt, myśląc o całej butelce, bracie, i Natalie...

Gość

Później:

Tomoya dalej siedział w bezruchu. Czuł się paskudnie. Jednak w głębi serca, był także zraniony...Przecież on chciał pomóc..Nawet chyba pomógł..I przez to , że pomaga wszystkim, każdy go olewa? Natalie dzisiaj niestety też nie widział, więc był jeszcze bardziej pogrążony...

Gość

Caroline spokojniutkim i wolnym krokiem weszłą do Ogrodu.
Zobaczyła Tomoye.
Cześć! Przepraszam. - wymamrotała z siebie..

Gość

Po chwili:

Caroline popłakała sie..
-Ja ja jestem taka głupia! - powiedziała do Tomoy.

Gość

Tomoya usłyszał jakiś głos, i od razu go rozpoznał . Odwrócił się i wstał, i zobaczył Caroline. Uśmiechnął sie od razu, i powiedział:
- Caroline! Jak się cieszę, że już czujesz się trochę lepiej!- wykrzyknął
- Za co mnie przepraszasz? - spytał zdziwiony i objął ją przyjacielsko

- Nie płacz!- powiedział, gdy zauważył, że dziewczyna płacze
- I nie mów tak!- dodał

Gość

-To nie twoja wina! - krzykneła płaczac.
-Ja nie miałam siły i to wszystko.. - powiedziała płaczac coraz bardziej..

Gość

- Nie..Mogłem jakoś temu zapobiec...- powiedział cicho ale powiedział jeszcze
- Ale Caroline..Najważniejsze, że jest wszystko z Tobą dobrze! - i uśmiechnął sie lekko do przyjaciółki

Gość

Caroline wstała i poszła do Dormitorium blada i z ręka w bandażu.

Gość

Justin wszedł razem z Emmą do ogrodu. Zaczął po nim biegać i wrzeszczeć. Upadł na ziemie i schował twarz w dłoniach.