Cichutki zakątek..

- Pa. - powiedziała i postanowiła odwiedzić prof. Voland.

Weszli na błonia trzymając się za ręce.
-Tu jest cicho i spokojnie..-powiedziała po czym usiadła na ławce i spojrzała na Jasona.

Jason usiadł obok Natalie.
- Jeszcze mnie tu chyba nie było - powiedział rozglądając się wokoło. - Rzeczywiście, bardzo tu cicho. I jak ładnie.
Spojrzał na Natalie i uśmiechnął sie do niej lekko.

-Tak..-uśmiechnęła się lekko.

Jason również się uśmiechnął.
- Ostatnio jakoś nie mieliśmy okazji, eby spokojnie porozmawiać. Ciągle były jakieś przeszkody. Ale nareszcie dane jest nam uciec od innych, od naszych wszystkich trosk i problemów... - powiedział, uśmiechając się do niej.

-Tak, też to zauważyłam..-spojrzała na niego.

- Wiesz... - zaczął niepewnie Jason. Odchrząknął. - Przepraszam, że poruszam ten temat w takim momencie, ale... po prostu muszę to wiedzieć. Ale jeśli nie chcesz, to zrozumiem, jeśli mi nie odpowiesz.
Wziął głeboki oddech.
- Co się wydarzyło między Tobą a... Okazakim? - zapytał powoli, obserwując Natalie. Mimo, że sprawa była rozwiązana, on wciąż czuł się niepewnie.

-Nie przepraszaj. Rozumiem, że chcesz znać całą prawdę. Otóż, poznaliśmy się w Hogwarcie. Byliśmy sobie naprawdę bliscy. Po dłuższym czasie byliśmy parą. Wszyscy Nas kojarzyli, byliśmy naprawdę szczęśliwi razem. Ale pewnego dnia Tomoya powiedział, że musi wyjechać. Okazało się, że podróżował sobie po Europie z Rodzicami. I przez myśl mu nie przeszło, że ja mogę czekać i tęsknić. Wyjechał beż żadnego wytłumaczenia. Teraz już nic do niego nie czuję...-powiedziała.

- Aha... - powiedział powoli. - Przepraszam, że to powiem, ale cieszę się, że już nic do niego nie czujesz - powiedzial i zarumienił się lekko. - Najwyraźniej nie wydaje się być godzien tak wspaniałej dziewczyny jak Ty, skoro wyjechał i nie dawał znaku życia.

Uśmiechnęła się.
-Ja również się cieszę, że z Tomoyą to przeszłość. Bo mogłam poznać takiego wspaniałego chłopaka jak Ty..-powiedziała i spłonęła rumieńcem.

Twarz Jasona zrobiła się jeszcze bardziej różowa.
- To zaszczyt, mieć taką opinię u Ciebie - powiedział i uśmiechnął się.

Mocno się zarumieniła.