Gabinet Profesor Misterii Voland

- A dzień dobry pani Voland. - powiedziała zaskoczona nagłym przybyciem nauczycielki - Ja chciałam się zapytać, czy nie mogłabym pani może w czymś pomóc..nie wiem poukładać coś, wyczyścić, lub przynieść.. - zapytała

Misteria zachwiała się. Była ździwiona, ze ktoś chce jej w czymś pomagać. Zwlaszcza ta miła uczennica, której nie uchroniła przed Avain. Znowu nerwowo spojrzała w kierunku drzwi do sypialni. Miała nadzieję że Avain sobie poszła, albo jeszcze mocno śpi. Było za wcześnie by spotkałą się ze swoim "koszmarem".

Voland spojrzała na bliznę na szyi Nicole.

- Jak się czujesz? Widzę że niewielki ślad został - uśmiechneła sie krzywo - nie wiele osób może się pochwalic że walczyło z wampirem. Czy spotkałaś już Pania Avain? Proszę Cię póki co nie rób jej wyrzutów z tego powodu. Ona jest bardzo słaba. westchnęła i oczekiwała reakcji dziewczyny

- A co do pracy porządkowej, to narazie chyba nic nie mam dla Ciebie, bo jak widzisz na razie ten pokój jest do Waszego użytku. Już się nie moge doczekać by urządzic do po swojemu - uśmiechneła się i widać było że wizja ta sprawia je przyjemność.

- No więc może chcesz sie czegos nadprogramowo nauczyć?

- Nie będę miała do prof. Avain żalu, gdyż teoretycznie to nie była jej wina, że mnie zaatakowała, a ja jak głupia wyszłam z Kawiarenki do nieprzytomnego Jasona. - zaczęła - Dziękuje, czuje się dobrze. Nie spotkałam prof. Avain, sama się zastanawiam co się z nią dzieję. Chciałabym z nią porozmawiać na temat eliksirów - dodała - Bardzo chętnie się czegoś nadprogramowo nauczę, ale nie teraz. Przyjdę później. - skończyła z uśmiechem - Do widzenia! - powiedziała i wybiegła.

Odstęp

Nicole wróciła do gabinetu.
- Przepraszam bardzo, ale musiałam coś ważnego zrobić. To na czym skończyłyśmy? - zapytała z uśmiechem nauczycielki

Misteria pożegnała uczennicę i podeszła do drzwi. Nacisnęła na klamkę, ale były nadal zamknięte.

Czyli Avain jest nadal w środku, pomyślała wygładzając sobie suknię, a właściwie coś co miało jej pozory stwarzać.

Wyjęła różdżkę i skierowała ją na drzwi.

- Alohomora - powiedziała, a one delikatnie skrzypnęły uchylając się. Ujrzała Avain nadal śpiącą na jej łożu. Już chciała wychodzicś by nie przerywać jej snu, gdy usłyszała, że do pokoju wleciał Lord i usiadł u wezgłowia łóżka.

Sapphire natychmiast otworzyła oczy. Usłyszała skrzypienie starych drzwi i łopot, bądź co bądź ciężkich skrzydeł ptaka. Odwróciła głowę w stronę drzwi i ujrzała w nich Misterię. Spodziewała się jej tutaj, ale mimo wszystko nie bardzo wiedziała, co powiedzieć. Cierpiała na dość długotrwałe zaćmienie umysłu, więc tym bardziej była niepewna wyniku ich rozmowy.

Nicole powiedziała jeszcze raz:
- Proszę pani? Wróciłam! - i zerknęła jednym okiem do sypialni.
Nie pachniało stamtąd jak z normalnej sypialni, lecz nauczycielka zniknęła tuż za drzwiami.

- Witam - powiedziała dość nieśmiało - jak sie spało Sapphire? Masz ochotę na coś do jedzenia? -zapytała wyciagając różdżkę. Nie byłą pewna co to będzie, ale napewno mocno krwiste.

Nicole zaniepokojona wolała nie wchodzić do sypialni.
Usiadła na krześle i postanowiła poczekać na nauczycielkę.

- Ee... - wydusiła z siebie wreszcie. - Nie chce mi się jeść.
Uśmiechnęła się diabolicznie.
- Poczytaj mi bajkę! - powiedziała i przykryła się kołdrą po same uszy, przygotowana na opowieść.

- Słucham - zapytał z niedowierzaniem - o czym o małych niegrzecznych wampirzycach - zapytała złośliwie się uśmiechając

- Sapphire jak sie czujesz? Podać ci coś? Starałam się Cie opatrzyć ale gdybyś jeszcze coś znalazła to powiedz - powiedziała patrząc na jej bielutką halkę.

Nicole lekko się zaniepokoiła, co nauczycielka OPCM może tak długo robić w sypialni, jeżeli nie śpi.
Podeszła do drzwi i mocno w nie zapukała.