Gabinet profesor Avain.

Wszedłszy do pomieszczenia masz wrażenie, że wpadłeś do wielkiego akwarium po brzegi wypełnionego krwią.
Rozglądasz się uważnie i dopiero po chwili dochodzisz do wniosku, że jednak nie pomyliłeś drzwi i znajdujesz się właśnie w gabinecie profesor Avain, tonącego wręcz w czerwieni. Wszystko jest tu barwy krwi - poczynając od ścian i wykładziny podłogowej, idąc przez biurko z nienagannie ułożonymi pergaminami na blacie, a na przeróżnych świecach, obrazach i innych ozdobach kończąc.
- Potrzebujesz czegoś czy tylko zwiedzasz? - słyszysz zimny głos płynący z fotela za biurkiem. - Hm?

Sapphire weszła do gabinetu i rozejrzała się wokoło. Hmm... Przyjemnie. Obeszła pomieszczenie. Naprawdę, nie spodziewała się, że aż tak zastosują się tutaj do jej wymagań... Chyba naprawdę potrzebowali Mistrza Eliksirów, skoro przyjęli nawet krwiożerczego wampira z niewiarygodnymi zachciankami. Uśmiechnęła się do siebie. Trochę tu zabaluje. Postanowiła więc poznać okolicę. Poprawiła gorset, przygładziła włosy i wyszła z gabinetu.

Sapphire po pewnym czasie wróciła do gabinetu. No proszę, pierwszy dzień i dwójka uczniów umoczonych... Z wiekiem robi się coraz lepsza w tym fachu. Prawie jak wino. Uśmiechnęła się do siebie. Ostatni raz rozejrzała się po pomieszczeniu i zniknęła w czeluściach jej sypialni.

W połowie dnia nagle się obudziła. Zerknęła na zegar na ścianie: piętnasta.
- O nie... - mruknęła. - Znowu się rozreguluję...
Wstała jednak i przeszła do łazienki. Tam doprowadziła się do jako-takiego stanu używalności i łyknąwszy odrobinę krwi na dobry początek nocy, wyszła z gabinetu na dalsze przechadzki - dziś jej celem był pokój nauczycielski. O ile nie spali się w drodze do niego...

Gość

Caroline zapukała delikatnie do drzwi Pani profesor.Była troszke przestraszona.
-Dzien Dobry! - poiwedziała przez drzwi.
Czekała na reakcje Pani profesor...

W pomieszczeniu aktualnie nie ma nauczycielki. Spróbuj później.

Sapphire po bardzo długiej nieobecności wróciła do gabinetu. Uff, pomyślała, ledwie przybyłam do szkoły, a już tyle zamieszania... Uśmiechnęła się do siebie i zupełnie wyczerpana, przeszła do sypialni, gdzie ułożyła się do snu.

Sapphire po kilku godzinach obudziła się pełna energii. Kiedy już doprowadziła się do porządku, stwierdziła, że nie ma co robić. No cóż... w takim razie nie pozostaje jej nic innego, jak iść do pokoju nauczycielskiego. Jak pomyślała, tak zrobiła.

Sapphire wróciła do swojego gabinetu wściekła, jak jeszcze nigdy dotąd. Usiadła za biurkiem. Nie chciała chwilowo wracać myślami do zdarzenia sprzed kilku minut, więc starała się skupić na lekturze książki.

Gość

Zapukała do drzwi oczekując na reakcję Sapphire.

Sapphire mruknęła coś do siebie jako oznakę irytacji.
- Proszę! - powiedziała w końcu i odłożyła książkę.

Gość

Lauren weszła do gabinetu.
- Witaj. Wiem, że może to być irytujące, ale chciałam porozmawiać o tym co naprawdę się kiedyś zdarzyło. Z Twoim mężem. - mruknęła - Przepraszam, powinnam Ci dać teraz spokój, ale z nautry jestem niestety ciekawska... - dodała.

Sapphire westchnęła głęboko, ale wskazała Lauren krzesło.
- Pytaj więc - powiedziała zrezygnowana i rozłożyła się wygodnie na fotelu.

Gość

- Dziękuję. - powiedziała siadając na wskazanym miejscu - Chodzi o to, że... Dlaczego, i po co, zrobił to Nhandh... A raczej... Czym zajmował się Twój mąż, by Nhandh mógłby być zazdrosny. - powiedziała pytająco.

- Mój mąż był najlepszym i najważniejszym numerologiem w ministerstwie. Nhandh chciał objąć jego posadę, a nie było to możliwe, dopóki on wciąż żył. Więc... postanowił zabić mojego męża - powiedziała bezbarwnym głosem.

Gość

- Wstrętny... - uniosła głos, ale po chwili uspokoiła się biorąc spokojny oddech - To jest... Chamskie! - rzekła zdenerwowana.