Skrzydło Szpitalne

Gość

Jen weszła do Skrzydła. Caroline leżała nadal nie przytomna. Usiadła przy jej łóżku i złapała ją za rękę. Uśmiechnęła się do Niej.
- Pewnie mnie nie słyszysz ale cóż jesteś moją ukochaną kuzynkną i na swój sposób kocham Ciebie jak najbliższą dla mnie siostrę. - uśmiechnęła się głaszcząc ją po jej czarnych delikatnych włosach. Płakała przez uśmiech
- Pamiętasz Caroline jak była gwiazdka jak pokłóciłyśmy się z Rayem i podmieniłyśmy się prezentami... Wtedy było tak śmiesznie.. Albo wakacje na Hawajach. Jak się obudzisz muszimy to powtórzyć. Car.. Obudz się wkońcu ja chce żebyśmy się razem napiły gorącej czekolady, żebyś dostała się do naszego zespołu i abyś znowu zaczęła grać i śpiewać na gitarze. Więc błagam Cie nie obuść mnie. Bez Ciebie chyba bym oszalała, zwariowała i nie wiem co jeszcze. - mówiła przez łzy.

Gość

Po jakimś czasie:

Jen spojrzała na zegarek.
- Mato Boska! - krzyknęła.
- Umowiona byłam z Cass. Pa Caroline. Boże jaka jestem nie inteligętna. A o Cassie opowiem Ci póżniej. - powiedziała.
- Pa pa! - krzyknęła tylko i wyszła.

Jason wszedł do Skrzydła Szpitalnego i podszedł do łóżka Caroline.
- Przyszedłem tylko na chwilę, żeby zobaczyć, jak się czujesz - powiedział cicho Jason, odkładając gitarę na bok i siadając na krześle przy łóżku Caroline. - A Ty nadal nieprzytomna...

Gość

Caroline kilka razy głośno kaszlnęła. Po chwili siłą woli otworzyła oczy. Lekko była zdziwiona jak zobaczyła Jasona.
- Gdzie ja jestem? Co się stało? - spytala cichym zachrypniętym głosem.

Jaso był w cieżkim szoku. Przecież Caroline była nieprzytomna przez długi czas, jak mogła się tak po prostu obudzić?!
- E... - wyjąkał. - Jesteś w skrzydle szpitalnym, wszystko jest w porządku.

Gość

- Jak to? - powiedziała lecz bardzo cicho prawie nie usłyszlnie. Była bardzo wycieńczona ale dzięki zaklęciu Enervate Caroline po jakimś czasie się obudziła.
Kilka razy zakaszlała dość głośno. Była bardzo blada i ogólnie nie miala siły na nic.

- Nie ruszaj się, nic nie mów. Pielęgniarki pewnie teraz nie ma, ostatnio w ogóle nie ma jej wieczorami. Ale kiedy wróci, na pewno się Tobą zajmie - powiedział pokrzepiająco Jason i uśmiechnął się do Caroline.

- Przepraszam Cię, ale muszę lecieć. Później jeszcze wpadnę. Trzymaj się - powiedział na odchodnym i wyszedł ze szpitala z gitarą w ręku.

Gość

Caroline lekko się uśmiechnęła po czym znów straciła przytomność.

Gość

Caroline czuła się już bardzo dobrze. Przebrała się w swoje ciuchy poi czym przełożyła torbę przez ramię, rozczesała włosy i ruszyła na błonia trzymając w rękach jabłko.

Jason wszedł do skrzydła szpitalnego. Przywitał się z pielęgniarką i z dużym wysiłkiem - biorąc pod uwagę jego warunki głosowe - przedstawił swój problem. Ta wlała mu do ust jakiś eliksir i wcisnęła w rękę pudełko tabletek, instruując jednocześnie, jak je zażywać. Jason, zdziwiony tempem pracy pielęgniarki, podziękował i wyszedł.