Skrzydło Szpitalne

Weszła do Skrzydła i zauważyła siostrę. Położyła ją do łóżka po czym usiadła przy niej czekając na pielęgniarkę.

Pielęgniarka zbadała dziewczynę.
-Dziewczyna ma spuchnięte węzły chłonne i anginę. To nie jest nic poważnego, ale będzie musiała zostać tu do jutra. Teraz, jeśli możesz to opuść Skrzydło Szpitalne. Muszę się nią zająć- powiedziała do Natalie.

-Dobrze, do widzenia- pożegnała się po czym wyszła.

Odstęp czasu

Natalie weszła do Skrzydła. Postawiła krzesło pomiędzy łóżkiem Darcy, a Jasonem. Czuwała nad obojgiem.
*Będę tu z nimi całą noc..*- pomyślała. Siedziała w milczeniu.

Odstęp

Wstała po czym poprawiła im kołdry i poduszki. Z powrotem usiadła na krześle, czekając aż zajmie się nimi pielęgniarka.

Nagle przez okno wleciał średniej wielkości sokół. Trzymał w szponach list, który pozostawił delikatnie koło głowy chłopca. Przeleciał 2 razy nad głową zaskoczonej Natalie i wyleciał tą sama droga którą sie to dostał.

Treść listu jest następująca

Cytat:

Drogi Jasonie!
Mam nadzieję, że czujesz sie już lepiej. Trafiło Cię moje zaklęcie i dlatego czuję się głupio. Nie wiem jak to sie stało. Byłam pewna, że dosięgnie prof. Avain. No nic raz jeszcze życzę zdrowia. Masz wierne koleżanki.Misteria Voland

PS. należałoby wybrać płaszcz Panny Foster, był bardzo przydatny przy transporcie Pana do Skrzydła Szpitalnego.

Natalie zasnęła na siedząco. Obudziła się rano i rozejrzała się. Widziała, że Jason i Darcy jeszcze śpią.
Zobaczyła jakiś list na poduszce Jasona, który był do niego zaadresowany. Odłożyła go na półkę, by przypadkiem go nie zgniótł głową. Przykryła ich starannie kołdrą po czym znów usiadła na krześle.

Gość

Darcy obudziła się i zauważyła Natalie.
-Natalie...-wyciągnęła rękę do siostry. Czuła się już o wiele lepiej. Gorączka spadła, a opuchlizna znacznie zmalała. Darcy wstała, pościeliła łóżko i podeszła do Natalie.
-Natalie, jesteś wspaniałą siostrą. Dziękuje !- mocno ją objęła po czym wyszła ze Skrzydła.

Natalie uśmiechnęła się szeroko do siostry. Była szczęśliwa, że już czuję się dobrze.
Objęła ją po czym odprowadziła ją wzrokiem do wyjścia.
Usiadła przy łóżku Jasona, czekała aż chłopak się obudzi.

Jason powoli otworzył oczy, kiedy minęła cała ta feralna noc. Był w szoku, kiedy zobaczył po swojej lewej stronie Natalie. Chyba nie siedziała tu całą noc z jego powodu?!
Natalie akurat patrzyła w stronę drzwi. Zebrał się w sobie, żeby cos powiedzieć, ale był jeszcze zbyt osłabiony. Całą siłą woli poruszył ręką i położył dłoń na opartej na krawędzi łóżka dłoni Natalie. W ten sposób chciał jej dać do zrozumienia, że obudził sie i w pewnym stopniu jest w stanie kontaktować.

Natalie spojrzała na niego z uśmiechem.
-W końcu się obudziłeś..-powiedziała łagodnie. -Masz ochotę na coś do picia lub jedzenia ?- spytała. -Jeśli tak, to kiwnij głową- dodała.

Odstęp

Usiadła na krześle i uśmiechnęła się do Jasona. Była strasznie zmęczona po prawie nieprzespanej nocy, ale ukrywała to.