Korytarz

Po posiłku poczuła chęć czytania. Ale nie tam czegoś ze swojej prywatnej biblioteczki, gdyż tamte tomy przewertowała już conajmniej dwa razy każdy. Chciała czegoś nowego, zupełnie innego. Wkroczyła więc na korytarz mając w zamiarze upolowanie czegoś z ogólnodostępnych zbiorów szkoły piętrzących się, zdawałoby się milami, po sięgających sufitu sfatygowanych półkach. Ach, ten zapach biblioteki, tych starych woluminów, tej nieogarniętej przez nikogo wiedzy... Uwielbiała to. Tam czuła się u jak u siebie. Czasami, zatracając się bezgranicznie w każdym słowie, każdej literze wykaligrafowanej na pergaminie lub wydrukowanej na papierze, miała wrażenie, że to jest jej miejsce. Biblioteka.
Zamyślona, rozmarzona i definitywnie z głową daleko stąd, w chmurach, wolno przemierzyła korytarz. Ledwo dostrzegła panienkę drepczącą w tę i z powrotem z, zdawałoby się, ogromnym zapałem, wystukującą szybko rytm obcasikami pantofelków.
Po długiej, nużącej i jakże ciężkiej drodze po kamiennej posadzce, dotarła do swojego celu, stukając w myślach rytm nadawany przez dziewczynę.