Biblioteka Szkolna

Odwzajemniła uśmiech i ponownie pogłębiła się w zastanowieniu.

- O wiem! Moze przejdziemy sie po calym Hogwarcie i zobaczymy czy nie napotkamy po drodze jakiegos znajomego? - spytala ze smiechem.

- O, dobry pomysł. Chodźmy! - wstała od stolika, przewiesiła torbę przze ramię i zaczekała na Emmę przy drzwiach do wyjścia z biblioteki.
- To gdzie najpierw idziemy? - spytała przyjaciółki.

- Chyba na blonia... Tam zawsze jest najwiecej ludzi. - powiedziala z usmiechem.

- Ok. - uśmiechnęła się i ruszyła w kierunku wybranego miejsca.

Emma wyszla za Maddie.

Katrin weszła drżąc z zimna do Biblioteki i zaczęła szukać czegoś ciekawego, mimo że nie znalazła nic dla siebie to, usiadła w miękkim fotelu przy kominku w którym płoną ogień i zaczęła czytać książkę wyjętą ze swojego plecaka.
Schowała książkę i wyszła z plecakiem i mapą w ręku

Parę godzin później:

Katrin weszła zgrzana do Biblioteki. Była tutaj już drugi raz. Zaczęła szukać książek na temat ochronny rzeczy czy coś w tym stylu.
Po 45 minutach miała w rękach parę książek na ten temat. Szybko podeszła do fotela na którym usiadła i zaczęła przeglądać książki.

Przy siódmej książce straciła nadzieje jednak nie na długo, ponieważ znalazła coś na ten temat.
Z roździału pewnej książki wynikało ułożyć dwie reguły. Jedna ukazująca mapę, a druga za której mapa znika. A najbardziej interesujące było to:

Cytat:

... każdy kto ma ułożone reguły na dany przedmiot nie może go otworzyć w żaden inny sposób...

,,Ciekawe" pomyślała.
Wzięła pergamin do ręki i pióro po czym zaczęła pisać regułę na pokazanie mapy i jej ukrycie. Kiedy skończyła na pergaminie było napisane:

Cytat:

Reguła na pokazanie mapy: ,,Uroczyście przysięgam, że knuję coś niedobrego"
Reguła na ukrycie mapy: ,,Koniec Psot"

Katrin parę razy przeczytała pergamin po czym zniszczyła go na drobne kawałki. Stuknęła różdżką w mapę i powiedziała: ,, Koniec Psot", a mapa natychmiast zniknęła.! Powiedziała: ,,Uroczyście przysięgam, że knuję coś niedobrego" i mapa pokazała się w nienaruszonym stanie.! Katrin zadowolona z efektu powiedziała regułę która pozwoliła na zniknęcie mapy. Schowała ją do plecaka i wyszła.

Gość

Victoria weszła zgrabnym krokiem do biblioteki. Podeszła spokojnie do lady z książkami na temat Quidditcha.Wzięła jedną do swojej delikatnej i wyszła uśmiechają się ciepło.
Poszła do swojego gabinetu.

Gość

Lily przyszła do biblioteki i zasiadła gdzieś w oddali od wszystkich.
Wzięła z półki książkę o Hogwarcie i zaczęła szukać czegoś o Slytherinie i Ślizgonach.
Przeglądała dość dokładnie książkę wyłapując najważniejsze szczegóły o jej wspaniałym domie. Gdy skończyła postarała zapamiętać to i owo. Odłożyła książkę na półkę i wyszła.

Gość

Lauren wkroczyła spokojnie do biblioteki. Od razu podeszła do regału książek fantastycznych.
Znalazła szybko lekturę w sam raz dla siebie - "Magiczny las elfów" część I.
Przewertowała powieść, wzięła ją pod pachę i niosąc dokumenty wraz z filiżanką poszła w strone wyjścia.

Natalie weszła do opustoszałej i spokojnej biblioteki. Usiadła przy stole i zauważyła muchę chodzącą po blacie. Spojrzała na nią uważnie. W jej myślach mucha była ogromna i była jej wrogiem. Wszystkie myśli skierowała na to, by spowolnić ruch muchy. Cała sobą się na tym skupiła. Wskazała na nią końcem różdżki po czym bardzo wyraźnie powiedziała:
-ImPEdiMENto

Mucha zaczęła poruszać się coraz wolniej, aż po chwili zatrzymała się; zaklęcie opanowane.

Natalie zaczęła czytać książkę.

Maddie weszła do biblioteki w zamiarze nauki zaklęcia. Usiadła przy stoliku w najdalszym miejscu biblioteki. Zrobiła z kawałka papieru mały samolocik. Puściła go w powietrze i wycelowała w niego unieruchomioną różdżką. Wyobraziła sobie, że nie jest to papierowa zabawka, tylko stalowy, metalowy samolot pędzący prosto w jej stronę. Skoncentrowała się i wyraźnie rzekła:
- Impedimento.

Samolocik mocno zadrżał.

Maddie postanowiła spróbować ponownie. Znów puściła w powietrze samolocik. Cały czas wyobrażała sobie, że jest z ciężkiego metalu. Bardzo chciała spowolnić jego ruch i zyskać tymczasem parę sekund na ucieczkę przed 'wrogiem'. Koniec jej unieruchomionej różdżki celował w zabawkę. Maddie skoncentrowana była jedynie na zatrzymaniu lotu samolocika. Skupiła się ponownie i głośno powiedziała:
- Impedimento.

Zabawka odrobinę zwolniła swoje tempo lotu.

Po dwóch próbach opuściła różdżkę i wyszła z biblioteki. Zostawiła dalsze ćwiczenia na jutro.