Peron 9 i 3/4

Odstęp

Natalie wyszła z pociągu, który przyjechał na stację. Wróciła jeden dzień wcześniej, gdyż warsztaty szybciej się skończyły. Była naprawdę szczęśliwa i radosna. Jury stwierdziło, że jej obrazy są najładniejsze i wybrały je do wystawy. To będzie pierwsza autorska wystawa prac Natalie ! Zostawiła w domu kotkę, której tutejsze warunki niezbyt odpowiadały, a zabrała szczeniaka Maxa, rasy golden retriver. Razem z psem i walizką ruszyła w stronę zamku.

Odstęp

Weszła na peron, Jasona jeszcze nie było. Doszła do wniosku, że poczeka na niego w Kawiarence.

Jason powoli wszedł na peron 9 i 3/4. Stanął tak, żeby wiatr wiał mu prosto w twarz. Miał nadzieję, że to go trochę obudzi, bo niezręcznie byłoby zasnąć, podczas gdy Natalie siedzi obok pełna energii...

Zauwazył Natalie wchodzącą do kawiarenki. Skierował się w jej stronę.

Weszli na peron, pociąg już przyjechał.
-No to co, wsiadamy ?-spytała z uśmiechem. Przed wejściem spojrzała po raz ostatni na zamek po czym pewnie wsiadła do pociągu razem z Jasonem. Zajęli sobie przedział.

Jason wsiadł za Natalie do pociągu. Zajęli sobie przedział. Kiedy już usiedli, Jason ostatni raz spojrzał na zamek i pociąg odjechał.

Pociąg nabierał prędkości.
-Mam nadzieję, że ten wyjazd skończy się szczęśliwie. Nie chciałabym żebyś się zraził do mnie czy do mojej rodziny w jakikolwiek sposób..-powiedziała z głową opartą o szybę.

- Na pewno wszystko przebiegnie tak, jak to sobie wyobraziłaś - pocieszył ją i uśmiechnął się. - A nawet jeśli nie, to nie zaważy to na mojej opinii na Twój temat. I tak będę uważał, że jesteś wspaniała.

Uśmiechnęła się do niego. Gdy pomyślała o Babci, czuła ciepło w całym swoim ciele. To był najbardziej dobroduszny człowiek jakiego znała. Nie robiła wymówek, nigdy nie zadaje zbyt dużo pytań. Ale zawsze można z nią porozmawiać i się zwierzyć. Wyjęła z walizy poduszkę i oparła ją o szybę. Potem położyła na niej swoją głowę i po paru minutach patrzenia na Jasona, zamknęła oczy. Jej włosy zasłoniły jej pół twarzy, a ona nie zważając na to dalej smacznie spała.

Jason uśmiechnął się bardziej juz do siebie niż do śpiącej Natalie. Delikatnym ruchem odgarnął jej włosy z twarzy i unieruchomił je za jej uchem. Postanowił skorzystać z okazji, że Natalie zasnęła, i samemu się zdrzemnąć. Oparł głowę o szybę i jeszcze raz spojrzawszy na Natalie, zasnął z uśmiechem na twarzy.

Gość

Rayan wyszedł z pociągu lekko przeziębiony. Nie miał ze sobą leków więc sam pobiegł do zamku.

Pociąg wjechał na stację. Natalie wysiadła z pociągu z walizką w dłoni. Była bardzo zadowolona po udanym pobycie.

Jason wysiadł z pociągu zaraz po Natalie. Pobyt u jej babci był naprawdę udany, gdyby miał jeszcze raz podjąć decyzję, pojechałby znowu.
Wziął walizkę od Natalie.
- Pozwól, że Ci pomogę - powiedział z uśmiechem.