Kuchnia

Wbiegła do kuchni z ogromną torbą. Wpakowała do niej wszystko co najbardziej krwiste i wybiegła.

Nicole weszła do kuchni.
Wyjęła wszystkie potrzebne składniki, ponieważ chciała upiec małe ciasteczka.
Najpierw dobrze wyrobiła ciasto, następnie zwalcowała je i wykonała z niego dużo krążków.
Upiekła je i po odpowiednim czasie pieczenia wyjęła z pieca.
Ciasteczka przyozdobiła cukrem pudrem, wsadziła w pudełko i wyszła.

Sapphire weszła do kuchni i zaniemówiła z wrażenia.
- Ojej! - szepnęła pod nosem. - Ale tu musi być lizaków...!
Spacerowała wolno pomiędzy regałami, półkami i szafkami. Aż wreszcie jej oczom ukazało się coś pięknego; coś, co było w stanie teraz przyćmić nawet okulary przeciwsłoneczne.
Był to Dżem Truskawkowy.
Tak, właśnie Truskawkowy. Dżem Truskawkowy.
W oczach Sapphire pojawił się dziki błysk. Po chwili już pędziła ku słojowi z Wielebnym Dżemem. Dopadła go i palcem zaczęła wyjadać jego zawartość.

Michelle wbiegła do szkolnej kuchni i ujrzała dość nietypowy widok: Wampirza nauczycielka eliksirów wyjadała z błyskiem w oczach słoik dżemu truskawkowego w kuchni w lochach.
Dziewczyna powoli domyślała się, że coś jest nie tak. Zapytała delikatnie nauczycielkę:
- Profesor Avain? Czy czegoś pani tutaj szuka, wszystko w porządku?

DO kuchni wbiegła Misteria. Wyciągnęłą różdżkę i rzuciła zaklęcie na Avain.
Ta stanęła jak wryta. Nauczycielka zdązyłą w ostatniej chwili. Własnie zaczeło wschodzic słońce. Zarzuciłą na Avain szybko swój płaszcza

Sapphire spojrzała na nią podejrzliwie.
- Mój Wielebny Dżem - warknęła, obnażając kły. - Mój Dżem Truskawkowy.
Zerknęła na Michelle, a jej twarz rozjaśnił diabelski uśmiech.
- A może chcesz? - zapytała, podstawiając jej pod nos słoik. - Jest taki dobry...
W tym momencie trafiło ją zaklęcie Misterii, które sprawiło, że Sapphire znieruchomiała, wciąż trzymając w objęciach słój z Dżemem. Zdziwiła się, kiedy Misteria okryła ja płaszczem.
- Przecież jest ciepło - starała się powiedzieć, ale z jej gardła wydobyły się tylko ciche jęki i jakieś dziwne skrzeki.

Michelle totalnie nie obczajała o co biega.
Nauczycielka eliksirów wyjada..DŻEM?
Dziewczyna była zdruzgotana powyższą sytuacją, Voland uspokoiła Avain, ale co tu się dzieje?
- Dlaczego pani się zachowuje jak dziecko? - zapytała cicho prof. Avain

Mistreia odczarowała Avain ale nadal trzymała ja w objeciach pod płaszczem

- Mój Dżem! - powiedziała jeszcze raz, starając się wyrwać z objęć Misterii. - Nie oddam!

- Czy ktoś może mi wytłumaczyć co się tu dzieje?! - krzyknęła zdenerwowana Michelle

Misteria miałą łzy w oczach

- Wiesz jak sie o ciebie bałam. Nie mogłas mnie poprosić o dżem?

- MOŻE MNIE PANI POSŁUCHAĆ?!!! - krzyknęła na prof. Voland