Ciemny korytarz

Gość

Caroline weszła spokojnym krokiem do ciemnego korytarza.
Stanęła w rozkroku i wypowiedziała zaklecie:
-Lumos! - powiedziała a światło rozświetliło ciemną drogę.
Caroline zobaczyła jakąś dziewczynę
.Cześć. Jestem Caroline West. - powiedziała patrząc na dziewczynę.

Nagle zauważyła, że ktoś wchodzi na korytarz to była wczoraj poznana dziewczyna. Powiedziała cicho i chłodno:
- Poznałyśmy się wczoraj - i dodała- co taka spokojna osóbka robi tutaj.?- podchodząc bliżej z zapaloną różdżką i poprawiając plecak.

Gość

-Wcale nie jestem spokojna. Mylisz się. - powiedziała nadal patrząc na dziewczynę.
-Szukam znaków tajemniczych i kluczyka od znalezionej chyba skrytki... - powiedziała świecąc światłem.

,,Huffelpuff i wcale nie spokojna YHM" pomyślała w myślach.
- Ja szukam przygody- powiedziała cicho i jak zwykle chłodno. Zaczęła świecić na każde strony korytarza.

Gość

-Zresztą ja też. - nagle zobaczyła tajemnicze znaki które prowadziły głębiej. Patrząc i czytając tajemnicze znaki poszła szukać dale i wchodziła coraz głębiej i głębiej.

- Gdzie ty idziesz.?!- zawołała za nią cicho i chłodno.
Szybko poszła za nią z różdżką w górze.

Gość

Caroline postanowiła że wróci do Dormitorium. Szybko wybiegła z ciemnego korytarza.

Spojrzała zdziwiona na wracającą dziewczynę. Spojrzała się oczami w sufit, a potem sama poszła przez ciemny korytarz.
Katrin szła i rozglądała się wokoło trzymając różdżkę wysoko w górze. Było tu pełno pajęczyn, a na nich ogromne jak spodki talerzy pająki, na podłodze co raz przeleciał szczur lub inny pasożyt.
Zaszła już bardzo daleko nie widać było światła od strony schodów którymi przyszła.
Pojawił się zakręt w lewą stronę podążyła za nim patrząc na ściany i jak powiedziała ta dziewczyna Carolina: ,,...tajemniczych znaków"
- Tajemniczych znaków.?- powiedziała głośno jak by oczekiwała, że ktoś jej odpowie mimo to jej nie dostała.
Ustanęła na chwilę słuchając czy ktoś się nie zbliża, nagle usłyszała jakiś szmer po ruchach ręki ze światłem była pewna, że to szczury wkońcu rozumiała język zwierząt i nie było wogóle trudne ich zrozumieć- ,,co tutaj robi człowiek.? Zginie gdy to znajdzie" piski nagle się urwały jak się zaczęły.
Żdziwiona zaczęła się rozglądać po ścianach poszukując czegoś jakiejś dziury czy znaków.
Kiedy poświeciła na dolnej części ściany zauważyła, że jeden z kamieni jest nie wsunięty. Niewiele myśląc próbowała i próbowała wyciągnąć go ze ściany. Wkońcu jej się udało i zajrzała do środka.
Otwór był nawet duży ale zdecydowanie za mały dla człowieka, tylko zwierząta mogłyby się tędy przecisnąć, Katrin wpadła na wspaniały pomysł, jednak teraz nie miała go zamiaru realizować. Zamknęła szczelnie tajemnicze wejście i zapamiętała miejsce w którym ono się znajduje.
Szybko pobiegła w stronę schodów i wyszła.

Parę godzin później:

Poownie znalazła się w Ciemnym Korytarzu, zapaliła różdżkę i zaczęła iść tam gdzie już była.
Po upływie 30 minut znalazła się przy kamieniu którego natychmiast otworzyła.
Skupiła się i zamieniła się ponownie w psa. Zaczęła czołgać się jako pies przez wąski otwór. Kiedy tak czołgała się przez otwór robił się on coraz większy, aż mogła zamienić w człowieka co też zrobiła.
Zaczęła iść przed siebie trzymając różdżkę w górze i nagle zrobiło się strasznie stromo, że Katrin zaczęła lecieć łep na szyję aż wkońcu spadła do jakiegoś pomieszczenia ochlapując się szlamem i wodą.

Katrin znalazła się w innej części korytarza gdyż wyszła przez tajemnicze drzwi. Katrin ostatnimi siłami zaczęła iść, aż wkońcu wyszła z Ciemnego Korytarza i poszła do S.Sz czując się okropnie.

Michelle bardzo cicho, na paluszkach zaczęła skradać się do ciemnego korytarza, gdzie bardzo dawno była z Emmą. Podeszła do kamiennej tablicy, wyjęła różdżkę i szepnęła cicho pod nosem:
- Lumos - gdy jej różdżka zapaliła się światłem zaczęła odszyfrowywać kolejne znaki, napisane językiem starożytnym.
Wyjęła pamiętnik i zaczęła je zapisywać małym druczkiem na ostatniej stronie.

Odstęp

Michelle przepisała dużą część tekstu:
- Resztę przepiszę jutro, albo później.. - mruknęła i schowała zeszyt.
- Nox - szepnęła, schowała różdżkę i skradła się do wyjścia.

Jason wszedł na korytarz w ramach zwiedzania szkoły.
- Oj, chyba nie powinno mnie tu być - powiedział cihco do siebie. - Lepiej stąd pójdę.
Jak pomyślał, tak zrobił.