Kawiarenka Madame Rity

Wchodząc do kawiarenki, już miała na sobie płaszczyk. No cóż, to w końcu Anglia... Poprosiła ciepłą herbatę i sernik, po czym usiadła w kącie pomieszczenia. Skinieniem głowy i uśmiechem podziękowała za zamówienie. Była trochę przybita. Spróbowała herbaty. Cholera, dali cukier?! No trudno, trzeba to będzie wypić. Położyła widelczyk koło sernika i wzięła filiżankę w obie dłonie. Od razu ją rozgrzało. Obserwowała smutnym wzrokiem innych klientów, którzy wesoło rozmawiali i żartowali. Wolno popijając napar, koniuszkiem widelca dłubała w cieście.

Po raz pierwszy, odkąd tu weszła, spojrzała w okno. Była już noc, a we wszystkich karczmach dookoła paliły się wesoło światła. Cholera zaklęła, przesiedziałam tu cały dzień. Na talerzyku zobaczyła okruszki ciasta i pustą filiżankę z łyżeczką w środku. Dobrze, że chociaż zjadła do końca. Policzyła w myślach, ile musi zapłacić i należność położyła na stole wraz z małym napiwkiem. Założyła płaszcz i, kiwając na pożegnanie właścicielce i panience z miotłą w ręku, wyszła żwawo z karczmy.

Ashley weszła do Kawiarenki.Torby postawiła Podeszła do lady i zamówiła herbatę. Odebrała zamówienie i zapłaciła za Nią. Usiadła przy stoliku. Co jakiś czas spoglądając przez okno. Dopiła herbatę podziękowała Ekspedientce po czym wyszła z walizkami kierując się na błonia.

Jason wszedł razem z Natalie do kawiarni. Zajęli stolik bardzo blisko kominka.
- Poczekaj tu chwilkę, pójdę złożyć zamówienie - powiedział Jason i podszedł do lady. Zamówił dwie gorące czekolady, zapłacił i doniósł dwa duże parujące kubki pełne pysznego płynu do stolika, gdzie siedziała Natalie.
- Smacznego - powiedział z uśmiechem i upił łyk czekolady.

Nat przekroczyła próg kawiarenki. Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. W środku było tak ciepło i przytulnie.
-Dobrze- uśmiechnęła się ciepło do Jasona i usiadła przy stoliku.
-Dziękuje- wzięła od niego kubek i napiła się czekolady.

Jason rozejrzał się po pomieszczeniu. Kawiarenka była niewielka, ale za to bardzo przytulna. Przy stolikach naokoło siedziało kilka par. Jason im jednak nie zazdrościł: i tak doskonale wiedział, że żaden z obecnych tu chłopaków nie miał przy sobie tak cudownej dziewczyny, jaką była Natalie. Na tą myśl Jason uśmiechnął się do swojej ukochanej.
- Cieszę się, że udało nam się znaleźć chwilę dla siebie - powiedział w końcu, wpatrując się w piękne oczy Natalie. - Bardzo mi brakowało tych spotkań... i Ciebie.

(Z/W)

-Ja też bardzo się cieszę. Tęskniłam za Naszymi spotkaniami i za Tobą- uśmiechnęła się nie odrywając od niego wzroku.

Jason posłał Natalie radosny uśmiech. W sumie, sam nie wiedział, dlaczego tak się szczerzy - po prostu sam widok jego ukochanej wprawiał go w dobry nastrój. A kiedy jeszcze wiedział, że mają w danej chwili czas tylko dla siebie... Lepiej o tym nie myśleć, dla obopólnego bezpieczeństwa.
Oderwał na chwilę wzrok od cudownej Natalie, by zerknąć na stół. Zobaczył, że jego dziewczyna opiera jedną rękę na stole. Pod wpływem nagłego impulsu wyciągnął własną rękę na blat i chwycił delikatnie aksamitną dłoń Natalie w swoją.

Natalie poczuła jak Jason chwyta jej dłoń w swoją. Uśmiechnęła się do niego promiennie. Tak bardzo cieszyła się z każdej minuty, która mogli razem spędzić.

Jason odwzajemnił uśmiech. Tak naprawdę, to uśmiech wcale nie schodził mu z twarzy. Nie dość, że siedział tu z dziewczyną swoich marzeń, trzymając ją za rękę, to jeszcze miał świadomość tego, że darzy ją odwzajemnionym uczuciem. Ach, życie jest piękne... I jeszcze ten wesoło trzaskające płomienie w kominku, tak przyjemnie ogrzewające ich ciała...
Jason zerknął okiem przez okno, znajdujące się za ramieniem Natalie i pierwsze co ujrzał, to bramki na boisku do quidditcha. Wpadł na pewien pomysł.
- Lubisz latać na miotle? - zapytał nagle, wróciwszy wzrokiem do pięknych oczu Natalie.

-Lubię...-powiedziała przyglądając mu się tajemniczo.
-Czyżbyś wpadł na jakiś szatański, genialny plan ?-zaśmiała się.

Uśmiechnął sie przebiegle.
- Genialny na pewno... - zaśmiał się. - A czy szatański, to już zależy od Ciebie.
Upił łyk czekolady z kubka.
- Póki co, jesteś skazana na niewiedzę - powiedział z uśmiechem.